سلام،
من دیدم یک تاپیک مفصل راجع به اسکولیوز هست ولی هیچکی در مورد ما کیفوزیها چیزی نمیدونه.
اول اینو بگم که کیفوز هم مثل اسکولیوز یک نوع دفرمیتی ستون فقراته. به این شکل که ستون فقرات فرد کیفوزی قوز داره که قطعا ظاهر نه چندان جالبیه برای یک بچه یا یک فرد جوان. فکرشو بکنید یک نوجوون 16 ساله، مثل یک پیرزن 85 ساله قوز داشته باشه. افرادی که کیفوز دارند تقریبا همیشه دچار لوردوز هم میشن. لوردوز همون گودی کمره. تو یک فرد کیفوزی بالای ستون فقرات یک قوز داره و برای اینکه مرکز ثقل بدن همواره باید توی لگن باشه، برای جبران اون قوز بالای ستون فقرات، گودی قسمت کمر افزایش پیدا میکنه که به این حالت لوردوز میگن. در واقع اگر از پهلو به ستون فقرات یک فرد کیفوزی نگاه کنید، شبیه s هستش. البته باید توجه داشته باشید که در حالت طبیعی، ستون فقرات یک فرد سالم هم از پهلو همین شکل s رو داره ولی زاویه ش حدود 30 درجه باید باشه.
اگر کسی زاویه ش به 40 برسه براش تمرینات ورزشی و فیزیوتراپی تجویز میشه و اگه این زاویه به 50 درجه برسه و فرد در سن رشد باشه علاوه به اون تمرینات و فیزیوتراپی، بهش یه بریس وحشتناک میدن که روزی 23 ساعت ببنده تا از زندگیش سیر بشه و اگه کیفوز به 70 برسه، تنها و تنها راهش جراحیه.
جراحی کیفوز تو دو مرحله انجام میشه. تو مرحله اولش که عمل سنگین تر و سخت تری هم هست، پهلوی چپ رو از زیر سینه برش میدن و از کنار ریه و قلب به ستون فقرات میرسن و دیسکهای بین مهره ها رو با یک وسیله تیز خارج میکنن و به جاش گرافت های استخوانی قرار میدن. در واقع بعد از جوش خوردن این گرافتها، کل ستون فقرات میشه یک تکه استخوان سفت و بی حرکت. یک هفته بعد از این جراحی، عمل دوم رو انجام میدن که همون عملیه که برای درمان اسکولیوز انجام میشه. یعنی هر دو سمت مهره ها توی زائده های مهره دیاپازون یا همون پیچ قرار میدن و در آخر هم دوتا راد یا میله بلند که طولشون به اندازه حدودا 40سانته توی پیچهایی که درون زائده های مهره ای هستن قرار میدن که مطمئن بشن ستون فقرات بیمار دیگه هیچ تکونی نتونه بخوره. همون طور که میبینید عمل کیفوز بسیار سنگین تر از عمل اسکولیوزه ولی اطلاع رسانی خیلی کمتری میشه متاسفانه
من سعی میکنم بازم بیام و توضیحات بیشتر رو بدم
لطفا هرکی این مشکل رو داره بیاد تجربه شو در میون بذاره