سبك هاي كونگ فو

[NaviD.Sincere]

ده فرمان کونگ فو

• ده فرمان کونگ فو در سلسله ی (منیگ)در اوایل قرن شانزدهم توسط (چوئید)به رشته تحریر درآمده است.این فرامین اصول اخلاقی و روحی در کونگ فو را تشکیل میداده است و طی سالیان طولانی این فرامین در دستور کار کونگ فو کاران چین قرار داشته است.
• فرمان اول:هنرجو بایستی بدون انقطاع تمرین کند.
• فرمان دوم:رزم بایستی فقط برای دفاع از خود به طور مشروح استفاده شود.
• فرمان سوم:تمام استادان و بزرگسالان باید مورد ملاحظه و احترام قرار گیرند.
• فرمان چهارم:هنر جو بایستی در طول زندگی با هم دوره ای های خود دوست و مهربان باشد.
• فرمان پنجم:کونگ فو کار در هنگام مسافرت بایستی از خود نمایی و نشان دادن قدرت خود به مردم عامی خود داری کند به طوری که حتی از مبارزه دوری کند.چون در این صورت.........
• فرمان ششم:کونگ فو کار نباید پرخاشگر و اهل منازعه باشد.
• فرمان هفتم:از خوردن شراب و گوشت پرهیز کند.
• فرمان هشتم:افراط در تمایلات جنسي جایز نیست.
• فرمان نهم:کونگ فو کار نبایستی عجولانه به هر کسی فنون خود را بیاموزد زیرا ممکن است باعث اذیت دیگران شود.
• فرمان دهم:کونگ فو کار بایستی از نقش تهاجم و حرص و اعمال تهدید آمیز دوری کند

[NaviD.Sincere]

فلسفه مشت در کونگ فوتوآ

در کونگ فوتوآ آرمی که بر سمت چپ لباس کونگ فوکار دوخته میشود مشتی است که از روبرو در کف خود جمع شده است و بند اول شصت آن بر روی بند دوم انگشت سوابه قرار گرفته این مشت که از دل سیاهی یعنی جهل و تاریکی برخاسته نشان دهنده قدرت میباشد ولی قدرتی که لازمه صلح و آرامش باشد چون به تجربه ثابت شده است که دست یافتن به صلح راستین زندگی آرام بدون داشتن قدرت رزمی امکان پذیر نیست و برای بدست آوردن قدرت رزمی احتیاج به ایمان پاک است( این مشت به مشت تاریکی معروف است) اما حلال سرخ که در اطراف مشت است خون کونگ فوکار است نشان دهنده مبارزه تا آخرین نفس در راه آزادی و حقانیت انسان میباشد و رنگ سفیدی که در اطراف مشت است نمودار نژاد سفید ایرانیهاست که شاخه ای از نژاد آرایایی است و در وسط آن کشور ایران مشخص شده که به عنوان پایگاه کونگ فوتوآ در جهان برگزیده شده است.

[NaviD.Sincere]

اسرار پنج عنصر کونگ فو

منشأ پنج عنصر را می توان شاخه مستقیم فنون فلسفی مکتب یین ویانگ ، که یکی از اشکال ابتدایی اندیشه در چین باستان است، دانست.اصل زیر بنایی آن کشمکش بر متعادل ساختن آسمان ،انسان و زمین بود .این مفهوم را اومانیسم( انسان دوستی) نامیدند. که درآن یین و یانگ نقش اساسی ایفا می نمودند.
نقش اومانیسم (انسان دوستی) خود به اندازه تاریخ تمدن چین قدمت دارد .این مکتب اندیشه عمیقآ در دل وجان مردم و فرهنگ آن رسوخ کرده است.ایده های اومانیستی درست پس از سقوط سلسله شانگ رونق گرفت . اماحاکم "چو" برتعالیم اومانیسم و کنفوسیونیسم تأکید واین امر منجر شد تا نوعی انتقال فرهنگی در آن دوران صورت گیرد.
مفهوم اومانیست از همان آغازبیانگر تمدن چینی، به خصوص از همان دوران قبیله نشینی تا جامعه فئودال بوده است. سرنوشت انسان گرایی دیگر وابسته به قدرت فضیلت انسان ها شده بود.
فضیلت، اساس دیدگاه جدید فلسفی شد وبعدها سنگ بستر بنیان اخلاقی کونگ فو شد. هدف اصلی فلسفه انسان گرائی کاربرد فضل و خرد در تمام امور انسانی بود. این امر ماهیت انسانی و چگونگی شناخت بهتر وکنترل آن را زیر سوال برد.
نظریه "هانگ" یا پنج عنصر را می توان پیامد یا ادامه مفهوم یین ویانگ دانست. پنج عنصر یا انرژی، متفاوت از چیزهایی است که می توان جنبه های گوناگونی از زندگی بشر باشد.پنج عنصر عبارتند از: فلز ، چوب ،آب ، آتش ، خاک.همگی این عناصر واکنشی است به بسیاری از چیزها که باید جهت تعادل و هماهنگی تنظیم گردد.این پنج عنصر ضمن این که نمادهای مفهومی عام است، می تواند بیانگر چیزهای مختلفی در فعالیتهای گوناگون باشد.در اصطلاح فلسفی این پنج عنصربیانگر پنج فعالیت انسانی یعنی تفکر، تکلم ، استماع ،بینایی و ظاهر می باشد.
ظاهر انسان باید قابل احترام ، اندیشه اش پاک ، نگاهش تیز، شنوایی اش واضح و بینایی اش مطابق دلیل وحقیقت باشد . این موارد در کونگ فو هم صدق می کند. این پنج عنصربر مبنای نفوذ و تاثیر خود بر کونگ فو افراد را دچار تحول و تغییر می کند. همانطور که دانش پنج عنصرشاگردان رشد پیدا کند، می تواند هر یک از فنون اش را با یکدیگر متبادل کرده و بفهمد که چطور یکی بر دیگری غلبه می کند.

وضعیت دست ها :
دست به خصوص مشت سلاح اصلی است که در فرم پنج عنصر به کار می رود.هر عنصر شکل خاص مشت خود را دارد که مستقیمآ با ماهیت عنصر تطابق می یابد و فنون مختلف نفوذی و دفاعی را تعریف می کند و تمام آنها نیازمند تمرین و اعمال صحیح هستند.
تمرینات مشت ابتدا با شناخت خوب از درست مشت گرفتن آغاز می شود.این امر ممکن است ساده به نظر برسد، اما اگر درست انجام نشود،شدیدآ به استخوان ها و تاندون های دست آسیب میرساند.فنون مختلفی در فرم عناصر پنج گانه استفاده می شود که از کل دست استفاده می شود.یعنی از نوک انگشت تا شانه در دفاع ،قفل کردن و ضربه زدن دخالت دارند.
این حرکات می توانند کوتاه یا بلند، نفوذی یا دفاعی،مستقیم یا غیر مستقیم و سخت یا نرم باشند که تمام این ها به شرایط بستگی دارد. شاگردان بایدفنون پایه مشت را با دقت و منظم تمرین کنند تااز کارایی و مهارت کافی آن مطمن شوند.سطح مطلوب مهارت این است که فنون حالت طبیعی و عادی پیدا کنندو شاگردان به هنگام اجرای آنها تصور ذهنی مناسب از آنها داشته باشند تا کاربرد صحیح آن تقویت شود.

فنون عناصرپنجگانه:
در مدرسه جنوبی کونگ فوی شائولین ، عناصر پنجگانه با انواع خاص فنون همخوانی دارد که هر یک بر ویژگی های آن عنصر خاص تأکید دارد.

فلز : بیانگر ضربات سنگین پشت دست به حالت مشت می با شد که با تمام نیرو حمله حیف را می شکافد، این عمل شبیه عمل پتک است.

چوب : نماینگر حمله و دفاع همزمان است . این فن، ضربات حریف را رد می کند و گارد او را برای یک ضد حمله باز می کند.

آب :نماینگر جریان مشت های بلند دست به حالت چرخشی است که شبیه چرخش امواج درامتداد
ساحل است . این مشت موجی، حمله حریف را در هم می شکند، اعم ازاین که حمله با پا یا دست باشد واز حرکت چرخشی برای هدایت مجدد استفاده می نماید.

آتش :نماینگر حملات در خط مستقیم می باشد که باید مستقیم و صحیح انجام شود و چنان سریع اجرا می شود که اجازه نفس کشیدن به حریف نمی دهد.

خاک : نماینگر ضربات مخربی است که مثل سنگ از بالای کوهی جاری می شود .مشت خاک یکی از فنون قدرتمند است که می تواند حتی حریف را ناک اوت کند.این ضربه به طور ناگهانی از بالا برسر حریف فرود می آید.

[NaviD.Sincere]

سبک های سنتی ووشو


نگاهی اجمالی به سبک های سنتی ووشو:

باگواجانگ : این سبک به نام روش هشت نمودار یا هشت ضلعی مطرح بوده و یکی از معروفترین مدارس در کشور چین به شمار می آید . این سبک هم چنین به نام های یوشین باگوا ، لونگ شینگ

باگوا ، یین یانگ با پان جانگ و .... معروف می باشد . باگواجانگ به همراه تای چی چوان و شینگ یی

چوان سه سبک مهم از نوع سبک های درونی ووشو محسوب شده و بشتر اساتید آن در استان ( هه بی ) چین فعال می باشند .
تونگ بی چوان : این سبک معروف به روش حمله در حال عقب گرد است که در شمال چین از طرفداران بیشتری برخوردار می باشد . بر اساس روایات قدیمی ، این سبک در نقاط مختلف با متدهای گوناگون تمرین می شده است که برخی از آنها بر پایه ووشینگ(پنج عنصر) شامل فلز ، چوب ، آب ، آتش و هوا شکل گرفته و بعضی نیز با الهام از تکنیک های شش ترکیبی و پنج سبک میمون به وجود آمده اند .
شیانگ شینگ چوان: این مدرسه از شیوه های مشت زنی ووشو به انجام فنون تقلیدی از حیوانات مختلف اختصاص داشته و در آن روش های گوناگونی از تکنیک های میمون ، ملخ ، ببر ، پلنگ ، مار ،

درنا ، عقاب و ... مورد تمرین قرار می گیرند . حرکات همچون ، پرواز اژدها ، پرش ببر ، زیرکی میمون ،

تیزی عقاب ، ایست درنا ، موج مار و قدرت شیر به نمایش درآمده و باعث تقویت قوای جسمانی و

روحی اجراء کننده می گردند .تاریخچه پیدایش این سبک به صدها سال قبل بازگشته و منشاء آن را به دکتر هواتو ، فیلسوف مشهور چینی منسوب می نمایند .
جویی چوان : در سبک جویی چوان ، هنر جو بر روی تکنیک های تعادلی و افت و خیزهای فراوان مسلط شده و در اجرای آن همانند افراد مست شده ، جلوه می نماید . این سبک که دارای روش هایی همچون

تکنیک مشت مست ، میمون مست ، شمشیر مست و پرنده مست می باشد نیز در هر دو بخش شمالی و جنوبی چین مورد تمرین قرار گرفته و دارای هر دو روش اجرا می باشد .
تانگ لانگ چوان : این سبک نیز مختص حرکات برگرفته شده از ملخ سبز است که به شیوه های دفاعی و حمله ای این حیوان می پردازد . این سبک توسط شخصی به نام وانگ لانگ از اهالی استان

شادونگ چین پس از انهدام و آتش گرفتن معبد شائولین در قرن هفدهم به وجود آمد که در حال حاضر از طرفداران بیشماری در دنیا برخوردار است .
فنزی چوان :فنزی چوانیکی از سبک های شمالی ووشو است که به ضربات برق آسای آن مشهور می باشد . کلیه حرکات در این روش بصورت دنباله دار و پیوسته بوده که با لاخص این تداوم و سرعت برق

آسای آن در اجرای هشت حرکت اصلی بوضوح دیده می شود . در مورد پیدایش این سبک ابهاماتی

وجود دارد ، لیکن ژنرال یوفی معروف که در سلسله سانگ جنوبی زندگی می کرد ، به عنوان اولین شخصی که این روش را توسعه و گسترش داد ، شناخته شده است .
شینگ یی چوان : این سبک که گاهی بدان هسینگ آی نیز می گویند ، یکی دیگر از سه سبک درونی ووشو بشمار آمده که به معنای شیوه مشت زنی با اراده و روح توصیف می گردد . شینگ یی دارای

حرکات مستقیم و تا حدی کوتاه نسبت به دیگر سبک های ووشو بوده و کاملا تحت تاثیر قانون ترکیب نرمی و سختی در حرکات می باشد .
سان خوانگ پائوچوئی :سان خوانگ پائوچوئی یا شیوه مشت زنی سه امپراطور که به مشت شاهین نیز معروف می باشد ، بر گرفته از مبارزات سه امپراطور افسانه ای چینی است که در آن زمان بر این باور

بودند که هر یک از آنها امپراطوری بهشت ، زمین و بشر را بر عهده دارند . اما تاریخچه قدیمی سبک می

گوید که استان های پکن ، هه بی ، شانسی ، شاندونگ ، لیائولینگ و جی لین در این شیوه بسیار

فعال بوده اند . سان خوانگ پائوچویی به دلیل ضربات پر قدرت مشت از شهرت خاصی برخوردار می باشد .
تان توئی : سبک تان توئی که به انجام ضربات پا مشهور می باشد دارای ده فرم قدیمی است که بعد ها توسط راهبان معبد شائولین دو فرم دیگر بدان افزوده گشت و به دوازده فرم رسید . این سبک در کشور چین بطور گسترده ای توسط مسلمانان این کشور مورد تمرین قرار می گیرد .
یینگ جا چوان : یینگ جا چوانبه معنای سبک پنجه عقاب است که یکی از پر قدرت ترین و با سرعت ترین سبک های ووشو بوده و در هر دو شیوه شمالی و جنوبی اجرا می شود . در این روش که ابداع

کننده آن ژنرال ( یوفی ) می باشد ، دست ها و بازوان با سرعت بسیار زیاد ، تکنیک های شلاق مانند را انجام داده و پا ها نیز با پرش ها و جهش های رعد آسا هنر رزمی این سبک را تکمیل می کنند .
سیولوم پای :یا مشت جنوبی شائو لینکه اصطلاحا بدان ( نن شائولین ) نیز می گویند از جمله سبک های بسیار نادر و قدیمی است که در معبد شائولین جنوبی واقع در استان ( فوجیان ) به وجود

آمد . ( سیولوم ) که گاها (سیل لوم ) نیز تلفظ می شود ، بر اساس حرکت پنج حیوان ، اژدها ، ببر ،

مار ، پلنگ ، و درنا به وجود آمده و یکی از با شکوه ترین سبکهای پر قدرت در هنر های رزمی چینی محسوب می گردد .
هونگ کوئن :هونگ کوئن یکی از سبکهای جنوبی ووشو است که به سبک مشت ببر معروف می باشد . در این روش تکنیکها ،ضربات ، پرتاب ها ، ایستادن ها و... به شیوه پرقدر تی انجام شده که در بیشتر آنها از حرکات پنجه ببر بطور واضحی استفاده و بهره برداری شده است.

[NaviD.Sincere]

ده اصل مهم وینگ چون

- به بالاتر از خط کمر لگد نزنید
- تعادل خود را حفظ کنید
- خط وسط خود را حفظ کنید
- از طرفی که حریف انتظار ندارد حمله کنید
- تمرین کنید که همه چیز را زیر نظر بگیرید
- حریف را در حالت دفاعی قرار دهید
- تعادل حریف را از بین ببرید
- تمرین کنید که جاهای باز را تشخیص دهید
- مواظب آرنج حریف باشید
- به پیروزی خود ایمان داشته باشید ولی احساساتتان را کنترل کنید


وینگ چون و مشکلات آن هیچ سبکی در دنیا نمتواند کاملترین سبک باشد فقط خداست كه كاملترين است.
دوستانی فرموده بودند اگر وینگ چون کامل بود بروسلی هیچ وقت اقدام به تغییر سبک نمیداد. میخواهم در پاسخ دوستان بگویم بروسلی هیچگاه تغییر سبک نداد برای اثبات این موضوع به شیوه آموزش در وینگ چون می پردازم که چه مراحلی را شامل مي باشد.
وینگ چون شامل ۷ فرم اصلی می باشد كه با آموزش آنها شما ميتوانيد وينگ چون را فرا بگيريد
۱- سی و نیم تائو (ایده کوچک)
۲- چامکیو
۳- بیوجی
۴- آدمک چوبی
۵- چوب بلند ۸۰/۱
۶- شمشیر های پروانه ای
۷- حلقه (دای نیم تائو یا ایده بزرگ)
زمانی که یک وینگ چون کار به فرم حلقه یا شماره ۷ می رسد و آن را تکمیل مینماید اجازه این را دارد تا کونک فویی را به نام خود ثبت کند مانند استاد من آقای فیروز قهرمانی که نام ووی تائو را انتخاب کرده برای خود. آیا میتوانیم بگوییم استاد من تغییر سبک داده است؟ يا خود من؟
در این مرحله استاد میتواند با تجربه های خود اگر در شیوه های قبلی ایراد یا نقطه ضعفی می بیند رفع نماید مثال در تکنیک ها تان سائوي ما که آرنج دست در وسط بدن قرار میگرفت حال در کنار قرار میگیرد در حالی که نوک دست در وسط میباشد.
اما اصول اصلی در وینگ در جای خود باقیست یعنی شکل مشت زدن شکل کلی تان سائو تغییر نمیکند سائو چو و خیلی از شکلهای اصلی ديگر به همان گونه که سابقا بود هست.
می بینیم که خود ورزش وینگ تدابیری را اندیشیده است تا هر روز رو به کاملتر شدن پیش برود برای همین تکنیکهای امروز ما با تغییرات بسیار کوچک اما اساسی به لحاظ فیزیک بدن هر کسی سازگار شده است.

[NaviD.Sincere]

کونگ فو ووشو سوغاتی از چین

واژه"Kung-fu wushu" به معنای مردی است که در هنر رزمی کامل می‌شود. در واقع کلمه wushu که به معنای ”مطالعه جنگ“ است، برای نامگذاری هنر رزمی چینی به‌طور کلی، مناسب‌تر است.در یک جلسه کونگ‌فو، رزمی‌کاران یاد می‌گیرند که نرمی و انعطاف و دقت را با هم درآمیزند
انجام دادن کونگ‌فو ووشو، بله اما چرا؟ و به‌ویژه چه سبکی، کدام خانواده از هنرهای رزمی چینی؛ خارجی یا داخلی.
واژه "Kung-fu wushu" به معنای مردی است که در هنر رزمی کامل می‌شود. در واقع کلمه wushu که به معنای ”مطالعه جنگ“ است، برای نامگذاری هنر رزمی چینی به‌طور کلی، مناسب‌تر است. اما عبارت kung-fu را بروس‌لی عامیانه و جاویدان کرد. در سبک‌های خارجی، سبک‌های اصلی کونگ‌فو، چوی لی فوت، وینگ چون و هونگ گار هستند. دلیل آن خیلی ساده است آنها اولین سبک‌هائی بودند که وارد فرانسه شدند.
امروزه چانگ کان، بیکان و نانکان (بوکس شمال، بوکس جنوب و بوکس جنوب) خیلی مردم‌پسند هستند. اینها ترکیبات مدرن سبک‌های قدیمی هستند که امتیاز آنها حفظ شالوده‌های گذشته، ضمن ساده کردن یادگیری برای رزمی‌کار است. در داخل، کونگ‌فو دارای سه سبک اصلی است Tai Ji Quan Xing Yi quan., Bagua Zhang باید خاطرنشان کرد که yi quan یا Da Cheng quan در فرانسه به‌طور چشمگیری در حال گسترش است.
هنرهای رزمی داخلی به‌صورت گوناگون با کونگ‌فو وجه مشترک دارند، و عبارتند از رشته‌هائی که با دست خالی و با سلاح‌هائی انجام می‌شوند که شدیداً با فلسفه تائونیست آمیخته شده‌اند. به‌طور کلی مدارس خارجی قبل از هر چیز بر قرارگیری position (استخوان‌ها و مفصل‌ها)، جابه‌جائی‌ها (ماهیچه‌ها و تاندون‌ها)، حرکات سریع (چرخش)، نفس (تنفس)، تصمیم (نیت) که امکان آزاد کردن ذهن را ایجاد می‌کند، تأیید دارند. برعکس، در داخل ابتدا ذهن را آرام می‌کنند، نیت را استوار می‌کنند، بر روی نفس کار می‌کنند، حرکت سیالی ایجاد می‌کنند.
● کیک‌بوکس!
اگر شما کیک‌بوکسینگ، رشته‌های رینگی، را بیشتر دوست دارید اشکالی ندارد شما می‌توانید از بین چهار گرایش، انتخاب داشته باشید. اولی بوکس فرانسه است، ورزشی که صددرصد فرانسوی است. این رشته را با شلوار ورزشی و با کفش راحتی اجراء می‌کنند.
این بدون شک مهمترین فدراسیون کیک‌بوکس در فرانسه است. اگر شما نوع آمریکائی آن را بیشتر دوست دراید هیچ شکی به خود راه ندهید. به فول کنتاکت آمریکائی روی آورید، رشته‌ای که توسط قهرمان کاراته، دومینیک والرا عامیانه شد. اگر شما Low-kicksها را دوست دارید اما ضربه‌های زانو راته، به کیک بوکسینگ روی آورید که بهترین واسطه بین بوکس فرانسه و فول کنتاکت آمریکاست. اگر علاقه به که ضربه‌های آرنج (با پوششی ایمنی) و زانو دارید، شک به خود راه ندهید. شما باید به بوکس تایلندی / Thai Muay تمایل داشته باشید. با انجام این ورزش‌های زد و خوردی شما به هیچ وجه مجبور به شرکت در مسابقه نخواهید بود. در همه گرایش‌ها نوع تفریحی آن هم وجود دارد. در این نوع ریسک ایجاد کمترین دردی برای بچه‌های شما (که مجهز به پوشش ایمنی هستند) و همچنین برای رزمی‌کارانی که در حد یک قهرمان نیستند، وجود ندارد. اکنون توپ در زمین شما است. انتخاب خوبی داشته باشید!

[NaviD.Sincere]

علم سانشو

بعضی از مردم به غلط تصور می‌کنند که رشته سان شو یک رشته رزمی مجزا از سبک‌های دیگر است اما در واقع سان شو مبارزه ورشو است که یک مجموعه کامل از تکنیک‌ها و قواعدی است که می‌تواند مهارت‌ها و هنر یک رزمی‌کار را در رینگ مورد امتحان قرار دهد. افراد نظامی ارتش چین و پلیس این کشور ابتدا سان‌شو را در محل‌های وقوع جرم تمرین می‌کنند جایی‌ که در آن بتوانند مهارت‌ها و توانایی‌های جسمانی خود را مورد ارزیابی قرار دهند.
هم‌اکنون ووشو، ورزشکاران بسیاری را از کشورهای چین، روسیه، ایران، برزیل، آمریکا و غیره به خود جلب نموده است و یک ورزش حرفه‌ای به حساب می‌آید. جیسون یی (Yee Jasdon) اولین ورزشکار آمریکائی است که توانسته در یک رقابت بین‌المللی سان شو برای کشورش مدالی را به ارمغان بیاورد. در ضمن او اولین آمریکائی هم محسوب می‌شود که موفق شده در فرم‌های سنتی کونگ فو، ووشوی مدرن که در آن دست به اسلح توأمان استفاده می‌شود و سان شو مدال کسب کند.
به‌عنوان یک مربی موفق نیز، (جیسون یی) توانسته بزرگانی نظر (جاش بار تولومنو)، (آل لوریکس)، (رودی ات) و (اروین بری) را به عناوین قهرمانی رهنمون کند.

سابقه (بی) با کسب تجربه در رشته‌های کونگ فوسنتی به سبک جنوبی ووشوی مدرن این امتیاز را به او داد تا بتواند در مدارس آموزش قول کنتاکت موفقیت‌های خاصی را به‌دست بیاورد. در هنگام اقامت در چین جنوبی و مطالعه علوم هنرهای رزمی، او به آموزش و کسب تجربه در رشته سان‌شو پرداخت که با کیک بوکسینگ آمریکائی از زمین تا آسمان تفاوت داشت او خود در این باره می‌گوید: اولین باری که با سان شو آشنا شدم سال ۱۹۸۸ بود؛ تعداد زیاد ضربات لگد، مشت و پرتاب در این رشته را فرا بگیریم.
در سان شو همه چیز مثل رابطه Yin و Yang است. طرز ایستادن طرز تفکر مبارزه، حرکات پا و تاکتیک‌های شما باید قابل انعطاف و نرم باشند. فایترهائی که فکر می‌کنند می‌توانند تنها با یک روش مبارزه،‌ یک حالت گارد و یک روش همیشگی ضربه زدن موفق شوند کاملاً اشتباه می‌کنند و امتیاز از دست می‌دهند. در سان شو، سان: به‌معنای آزاد است و این بدان معناست که فاینرها باید افکار و طرز تلقی آزادی در هنگام نبرد داشته باشند.
طرز ایستادن شما در هنگام آغاز مبارزه باید به این‌گونه باشد: پاها کمی بازتر از عرض شانه‌ها و پای ثابت شما باید به‌قدر کافی از پای جلویی شما فاصله داشته باشد تا بتواند قدرت و نفوذ لازم را در هنگام حمله و یا زمانی که می‌خواهید حریفتان را به عقب هل بدهید ـ بدون اینکه احساس دریافت ضربه و پرت شدن به عقب را داشته باشید ـ به شما بدهد.
__________________

همچنین باید بتوانید در برابر ضربات مستقیم از جناحین مقاومت و ایستادگی نمائید. برای فواصل طولانی، مخصوصاً‌ در هنگام نواختن ضربات لگد، وضعیت ایستادن شما باید محدودتر و ارتفاع آن بیشتر باشد. در هنگام گلاویز شدن با حریف نیز باید با بالاترین مقاومت ممکنه در برابر او بایستید. باید انعطاف‌پذیری کاملی در هنگام استفاده از فنون Yin و Yang در زمان رقص پا و یا ضربه زدن به حریف و یا تغییر حرکات از نرم به سخت و فنون زمینی یا هوائی داشته باشید. هیچ‌گاه حرکت بعدی شما نباید برای حریفتان قابل پیش‌بینی باشد. هرگز سرتان را در یک خط شناخته شده و مشخص قرار ندهید.
سر شما باید همزمان با حرکت بدنتان در حرکت باشد و ضربه‌های مشت شما نیز در هماهنگی کامل با وزن بدنتان باشد. این انتقال وزن بدن از قسمتی به قسمت دیگر، به شما کمک می‌کند تا هر کدام از ضربات بعدی شما در امتداد ضربه قبلی و با قدرت نواخته شود.
مشخصه اصلی لگد در سان شو، حمله از کنار یا ضربه با پای کناری می‌باشد. چینی‌ها معمولاً استاد نواختن این ضبات هستند. هر چند به‌نظر می‌رسد که این ضربات با آنهائی‌که در کاراته یا تکواندو زده می‌شوند متفاوت باشند.

در سان شو آنقدر که ضربات لگد می‌توانند کارساز باشند ضربات مشت کاربری ندارند. یی می‌گوید: انقباض بلند و سخت پای شما این امکان را به شما می‌دهد تا بتوانید در یک فاصله نزدیک به حریف خود ضربه بزنید و این‌کار را چندین بار تکرار کنید. بسیاری از فایترها متأسفانه به انعطاف‌پذیری بین حرکات پایشان توجه نمی‌کنند و در نتیجه در بسیاری از مسابقات دچار مشکل می‌شوند. علاوه بر این، بسیاری از آنها تلاش می‌کنند تا ضربات لگد و مشت خود را تقویت کنند اما غافل از این نکته هستند که ضربات قوی لگد و مشت در درگیری‌ها نیازمند داشتن یک جفت پای ماهر و آماده است.
یکی می‌گوید: این نشان‌دهنده ضعف یک فایتر است که برای اجراء یک فن، مجبور باشد. ابتدا وضعیت مناسب به خود بگیرد، بچرخد و بعد پاسخ بدهد یک مبارز کارآزموده باید از حرکات نرم یا به وضعیت‌های سخت تغییر حالت داده و سرعت میم بگیرد. سان شو به روی ریشه و خاستگاه هر کدام از تکنیک‌های موجود در سان شو تأکید دارد.
به‌عنوان مثال، استفاده از Yin برای عکس‌العمل نشان دادن در برابر ضربه Yang، و برعکس، خود فلسفه خاصی دارد. یک مشت‌زن خوب، باید بتواند در درون رینگ هم با ضربات لگد نیرومند از خود دفاع نماید و همچنین یک فرد قوی در ضربات لگد نیز باید بتواند در هنگام نیاز به زدن مشت و یا گلاویز شدن با حریف از خود عکس‌العمل نشان بدهد. به عبارت دیگر. یک فایتر باید در همه زمینه‌ها دارای قدرت کافی باشد و در یک محدوده وسیع فنون را اجراء نماید.
سان‌شوتن‌ها مجموعه‌ای از تئوری‌ها و یا دستورالعمل‌های رزمی نیست. به همین دلیل است که همواره حالت کاربردی و عملی خود را حفظ کرده است. خیلی از رزمی‌کاران سنتی زمان بسیاری را صرف می‌کنند تا تنها فرم‌های کنیک‌های رزمی را یاد بگیرند اما سان‌شو این فرم‌ها را به حالت واقعی تنها نمایش داده و این کار را از طریق تمرکز بر روی هدف اصلی این رشته انجام می‌دهد یعنی: جنگیدن.



نویسنده مارک چنگ MARK CHENG

[NaviD.Sincere]

چوی لی فوت

هنر ترکیبی رزمی چوی لی فوت توسط استاد نجیب زاده ای به نام (چان هونگ ) بنیانگذاری شد. این روش پدیده ای ترکیبی از فنون مختلف شاگردان راهب تامو بوده است. به طوری که ضربات سرعتی و بلند پا با ضربات انفجاری دست همراه با فنون درگیریهای نزدیک و هنر سلاح های مخوف و به کارگیری نیروهای درونی اساس این هنرهای می باشد. نام این رزم به لحاظ احترام و تواضعی که فلسفه بنیادین این هنر است که از نام سه استاد چان هونگ – بنیانگذار آن- نشات می گیرد: چوی از نام استاد چوی فوک- لی از نام استاد لی یاووسان و فوت از نام بودا که روش اصلی هنررزمی چوی لی فوت یعنی روش مبارزه به وسیله نیروهای درونی است.
چان هونگ یکی از اساتید متبحر زمان خود در فنون رزمی بود. هنگامی که هنرجوی استاد (چن یوئن وو) می شود با اینکه سال ها وقت صرف یادگیری مبارزات واقعی و هنر رزمی کرده بود در اولین برخورد خود از استاد (چن یوئن وو) شکست می خورد. چان سه سال طول می کشد تا تمام فنون (چن یوئن وو) یعنی ضربات مشت های انفجاری به نام مشتهای معبد را یاد بگیرد و در یک مبارزه و در گیری یک ساعته از استاد خود پیشی بگیرد. پس از آن استاد (چن یوئن وو) او را به استاد (لی یاووسان) یعنی استاد ضربات سرعتی و تند و تیز پا وسلاحهای سرد معرفی می کند.چان هونگ چهار سال شاگردی (لی یاووسان) را نمود و وقتیکه همه فنون سرعتی و قفلهای مفصلی و پرتابهای مرگبار را آموخت توانست در کمتر از سه ساعت استاد خود را شکست دهد. هنگامی که استاد (یاووسان) دریافت که نمی تواند چیزبیشتری به او باد دهد او را به راهب چمن سبز –چوی فوک- معرفی کرد که سرآمد همه ی اساتید رزمی زمان خود بود و فنون نرم و تنفسی و خالی از هرگونه اشتباه از صفات این استاد برجسته بود. چان پس از ده سال شاگردی این استاد بازهم نتوانست به تمام فنون نیروهای درونی تسلط پیدا کند و فقط توانست سی ثانیه زیر ضربات نرم استاد تحمل کند پس از دستور او اطاعت نمود و شکست را پذیرفت. این روایت نشان می دهد که آمیختگی تجربه ی رزمی و علم تنفس و نیروهای درونی از بهترین شکلهای فنون رزمی است که هر شخص حتی یک استاد متبحر رزمی به راحتی از به کارگیری توامان آن ها برنمی آید. در طول سلاهای یادگیری چان هونگ سلاح های زیادی را فرا گرفت و فرم های سنتی چوی لی فوت را پایه گذاری کرد (هنر رزمی که دوزده (12) روش مبارزه سنتی و مدرن – سی و شش (36) نوع سلاح سرد – روشهای درگیری های نزدیک و دفاع شخصی به سه (3) نوع مفصلی و پرتابی و حسی را در بر دارد)

[NaviD.Sincere]

وودانگ


بطور كلي هنرهاي رزمي سنتي چين (ووشو) به دو دسته تقسيم مي شوند. دسته اول شامل كارهاي بيروني در سيستمهاي شائولين است كه از نزديك با بوديسم مرتبط بوده و مبدأ آن معبد شائولين در كوههاي شونگشان، واقع در ايالت هه نان است و دسته دوم، كارهاي دروني سيستم هاي وودانگ است كه ارتباط نزديكي با تانوئيسم داشته و مبدأ آن كوههاي وودانشگان در ايالت هوبي است. تايهه و كوه وودانگ شاخه اي از رشته كوههاي كاي لينگ هستند كه سرچشمه رود هان در 260 كيلومتري جنوب شرقي آن قرار دارد. رود هان خود يكي از شاخه هاي فرعي رود يانگ تسه است. اين كوه به نام تيه ژو نيز خوانده مي شود كه معناي آن ستون آسماني است. ارتفاع آن از سطح دريا 1613 متر بوده و با هيچ جاي ديگر دنيا قابل مقايسه نيست. اين مكان از گذشته هاي دور محل علوم فناناپذير باستان بوده است. افسانه اي است كه مي گويد ژن وو بصورت خداي نگهدارنده شمال درآمد تا از تائوئيسمها محافظت كند. دو هزار سال پيش در زمان حكومت وانگ از سلسله ژو و مقارن با قرن دوم قبل از ميلاد كوه وودانگ پايگاه تائوئيستها بود؛ زيرا معتقد بودند كه اماكن ديگر به اندازه كافي دور از دسترس نبوده و درختان آن به قدر كافي انبوه نيستند كه آنها بتوانند در انزواي كامل زندگي كنند. امپراتور چينگ زو (1424-1402) دستور داد تا ساختمانهاي وسيعي در وودانگ ساخته شود؛ سيصدهزار نظامي و غيرنظامي به كار گرفته شدند و در مدت دوازده سال يا كمي بيشتر صدها قصر و معبد تائوئيسم ساخته شد كه در مجموع مساحتي معادل يك ميليون و ششصدهزار متر مربع وسعت دارند. از نيمه هاي سلسله مينگ تائوئيسم رو به زوال نهاد. بر اثر جنگها تعداد زيادي از معابد ويران شد و ساكنان آنها به مكانهاي ديگري گريختند.
كارهاي دروني و بيروني
سيستمهاي وودانگ ووشو با كارهاي دروني از كارهاي بيروني سيستمهاي شائولين برجسته و ممتاز شده اند. اين كارها از فلسفه تائو سرچشمه مي گيرند كه معني لغوي آن راه و روش و رهايي واقعي يا نيروي هماهنگي با طبيعت است. انسان هنگامي فناپذير مي شود كه گوهر بيروني خود (وي دان) را همراه با جستجو براي كشف اكسير جواني ابدي از طريق گوهر دروني (ني دان) وحدت ببخشد. در اين حال از طريق درون يين (مونث يا منفي) و يانگ (مذكر يا مثبت) باعث بوجود آمدن فرآيند انرژي زايي مي شود كه جفت شدن اين دو، نيرويي را بر مي انگيزد و حالت تعادل دروني را باعث مي شود. از اين رو حركات و تمرينات فيزيكي را كه از حركات حيوانات تقليد شده بودند، بوجود آمدند تا بتوان با مداومت در آن به (چي) مي شود، از آنها در دوران نقاهت و براي از بين بردن عوامل امراض و تمديد قوه حياتي استفاده مي شود. تمرينات فيزيكي وودانگ تركيب شده از حركات دايره واري است كه بر پايه عقيده تائوئيسم هستند: تكنيكهاي سيستم مبارزه اي وودانگ ووشو بر پايه فرمان تائو بنا شده است و طبق اين فرمان انسان بايد از منافع خود صرف نظر كند و هيچگاه قبل از حريف به او حمله نكند. چانگ سان فنگ اين سيستم را متقارن با حكومت سلسله مينگ ابداع نمود. بر عكس علما شائولين كه بر اصل برتري در غلبه بر حريف معتقدند، چانگ طرفدار تئوري تضاد سكون و حركت كه احاطه بر آن از طريق پيروي از اصل غلبه نرمي بر سختي حاصل مي شود، گفته مي شود او اين حقيقت را وقتي درك كرد كه جنگيدن مار را با يك گربه نگاه مي كرده در اين مبارزه مار از طريق پيچ و تاب دادن بع بدن خود با عقب نشيني و حركات طفره آميز سرانجام بر گربه پيروز شده بعدها هم كارهاي دروني وودانگ بوسيله برداشتن از نقاط قوت سيستم شائولين فني تر شد و به شاخه هاي متعدد و سبكهاي سرعتي و قدرتي گوناگون در مدارس مختلف تدريس شد. از جمله اين سبكها چابائو، تاي چي چوان، شينگ يي و باگوآ بودند كه در مدارس مختلف وودانگ آموزش داده مي شدند. در اصل همواره كارهاي دروني با اعمال بيروني همراه هستند همچنانكه سختي با نرمي و سكون با حركت. بدين شكل اين كارها هستند كه ذخائر تائوئيسم كوههاي وودانگ را حفظ مي كنند. هر چند ذخائر اصلي به خودي خود توجه عموم را به خود جلب نكرده اند، مخصوصاً به اين علت كه هنرهاي رزمي وودانگ قرنها در يك مدار بسته تمرين مي شدند و هنرجويان بر طبق قوانين سخت انضباطي نبايد مهارت خود را در مقابل عموم نشان مي دادند به اين دلايل بيشتر مردم درباره شائولين اطلاعاتي دارند اما تنها عده كمي وودانگ را مي شناسند اين وضعيت تا سال 1990 به همين صورت باقي بود تا اينكه يك گروه تحقيقي از سازمان آموزش پزشكي ووهان پس از سه سال مطالعه بي وقفه و تلاش فراوان سرانجام وودانگ ووشو را به رسميت شناخته و جزئ سبكهاي شناخته شده ووشو اعلام كردند.
ووشينگ تاي از سبكهاي اصيل وودانگ
از ميان سبكهاي وودانگ كه خوشبختانه تا به امروز بدون تحريف و اصل باقيمانده سبك ووشينگ تاي ئي است كه داراي 23 فرم مي باشد؛ تاي ئي نام ستاره درخشاني است كه در صورت فلكي اژدها و ووشينگ اشاره اي است به پنج عنصر معروف: فلز، چوب، آب، آتش و زمين كه چيني ها از قديم اعتقاد داشتند كه جهان از اين پنج عنصر تركيب يافته است.
جين زي تائو
در پائيز 1929 جين زي تائو به معبد ابرار غواني در كوه وودانگ رفت و مدت هفت ماه در آنجا زندگي كرد. در آنجا 23 فرم ووشينگ تاي سيستم را چانگ شوشينگ در اواخر قرن پانزدهم بر مبناي بازي حركات پنج حيوان كه شامل: مار، ببر، پلنگ، اژدها و درنا بود و 13 فرم تاي چي چانگ سان فنگ كه معلم او بود بوجود آورد. جد بزرگ جين، لي هين از شانزدهمين نسل مريدان چانگ شوشينگ بود. اين سيستم شباهت زيادي به تاي چي دارد و با عقايد تائو متناسب است. در اين تمرينات نوعي هماهنگي بين بدن انسان (جهان كوچك) و طبيعت (جهان بزرگ) و يگانگي بين اراده و ضمير دروني انسان بوجود مي آيد. در موقع تمرين حركات بالارونده و پائين رونده عضلات كمر صاف و مستقيم قرار گرفته سينه به سينه عقب كشيده مي شود و پشت راست و محكم نگه داشته مي شود و شانه ها و آرنجها آويزان و رو به پائين قرار دارد. اجرا كننده اين قاعده كلي را بايد مد نظر داشته باشد كه حركات چرخشي دستها و پاها بايد مثل پيچ و تاب خوردن مار و يا حركات يك كرم ابريشم مي باشد كه در حال تنيدن پيله اش است. جين زي تائو بعد از ترك معبد ارغواني به قسمتهاي مختلف كشور مسافرت كرد، از جمله به ايالت هاي ساحلي شمال چين، در حدود سال 1950 او با گروه اپراي شائوكشينگ كار مي كرد تا اينكه در سال 1964 از اين گروه كنار رفت. در طي اين سالها او تمرينات را براي رضايت خودش انجام مي داد و قصد نشان دادن مهارتهايش را نداشت. در سال 1980 ناگهان طرز تفكر خود را تغيير داد و نمايش كاملي در دو انجمن ملي ووشو به اجرا گذاشت. بدين ترتيب گوشه اي از رموز هنرهاي رزمي وودانگ از پس پرده ابهام خارج شد و از گم شدن در غبار زمان نجات يافت.

[NaviD.Sincere]

سبک های ووشو

معنای تای چی عبارت است از : رفعت - مطلق - نهایت و بی همتایی . از نظر لغوی به برتری دلالت دارد.

عده ای معتقدند این سبک توسط (( جانگ سانفنگ)) از سلسله سونگ ایجاد شده .

عده ای دیگر معتقدند این سبک توسط (( هان گونگیو )) و (( چنگ لینک اشی )) ایجاد شده است.

ولی بنا بر گفته های تاریخی این سبک اولین بار در خانواده (( چن )) در دوره ((چن جیا )) در منطقه ای در استان ((هونان )) مورد تمرین قرار می گرفته. و اولین بنیانگذار رسمی آن (( چن وانگ تینگ)) بوده که به کلیه فنون و مسائل آن آشنا بوده .

او با استفاده از تئوری نحوه عبور خون در رگها و انرژی هوا در بدن و ادغام آن با سبک 32 حرکتی بخصوصی به نام (( کی جی گوانگ )) سبک تای چی را بنیان گذاشت .

سبک های مختلفی از تای چی بوجود آمد که وسیع ترین آنها 5 سبک است .


1) سبک چن از تای چی چوان :

این سبک به 2 قسمت جدید و قدیم تقسیم میشود . سبک قدیمی توسط (( چن وانگ تینگ )) پایه گذاری شده است شامل 5 فرم است .

این سبک قدیمی ترین نوع آن در سبکهای تای چی است و باقی سبکها از آن منشعب شده اند.


2 ) سبک یانگ از تای چی چوان :

موسس این سبک ((یانگ لوچان )) از (( یونگ نیان )) از استان ((هبی )) می باشد.

این فرم در 3 حالت بلند - متوسط و کوتاه در حال تمرین و آموزش است.


3 ) سبک وو از تای چی چوان :

سبک وو توسط شخصی به نام ((چوان یو )) در شهر ((داشینگ)) از استان ((هبی )) بنیانگذاری شد.

او شاگرد استاد ((یانگ لوچان )) موسس سبک یانگ بود.

بعدها به شاگردی ((یانگ بو )) در آمد که فرزند دوم (( یانگ لوچان )) است .

بعدها او و فرزندانش پرشهایی سبک یانگ را کاسته و آنرا به نام سبک ((وو)) رواج دادند.


4 ) سبک وویو شیانگ از تای چی چوان :

بانی این سبک (( وویوشیانگ )) است.

او نیز شاگرد (( یانگ لوچان )) بود. همچنین او شاگرد (( چن کینگ پن )) و (( وانگ زونگ )) بوده.

این سبک به تطابق و حرکات آرام - کارکرد سخت پاها و تمایز بین حالات جسمی . غیر جسمی معروف است.


5 ) سبک سان از تای چی چوان :

مبتکر این سبک شخصی بنام (( سان لوتانگ )) است. از شهر (( دینگ شیانگ )) استان (( هبی )).

او در سبکهای (( شینگ یی چوان )) و (( باگوا جانگ )) به درجه استادی رسیده بود.

او پس از آموزش دیدن سبک (( وویو شیانگ )) از تای چی و ترکیب این سبک با 2 سبک دیگر سبک (( سان)) را ابداع کرد.

(( باگوا جانگ )) +(( شینگ یی چوان ))+ (( وویو شیانگ )) ==>سبک سان از تای چی چوان.




علاوه بر 5 سبک بالا سبک دیگری به نام (( تای چی پنج ستاره )) وجود دارد . این سبک مطعلق به ((وانگ لانتینگ )) که پیش خدمت شاهزاده ((دوان )) از سلسله ((کینگ)) بود می باشد.


(( تای چی چان من )) یا (( بودیست تای چی چوان )) سبکی که در منطقه ((پینگ دینگ شان )) از استان ((هنان )) تمرین میشود. بنا به گفته کتاب مقدس (( دهارانی )) این سبک توسط راهبان معبد شائولین گسترش یافته.




سبک های ( چن + یانگ + وو ) ===== 48 گام تای چی