آیا سگ نجسه یا خیر ....؟
این یه مسئله ای هست که من یه موقع بود خیلی بهش فکر میکردم بعضی مسائل دینی هست که تو قرآن نیست که یکی از اینها نجاست سگ هستش ... من خیلی به این فکر کردم آخه ما در کل دو تا حیوان داریم که نجس حساب میشن یکی خوک و دیگری سگ این دو تا را ما میگیم نجس هستن برای خوک دلیل محکمی داریم اما برای سگ نه ... در کتاب آیت الله قرائتی گفته بود که در قرآن خدا سگ رو یکی از اعضای اصحاب کهف محسوب کرده حال من در این تاپیک بحث یه مناظره زیبا رو میزارم و از شما میخوام به یکی از این دو نفر رای بدید و نظر خود را در این مورد عرض کنید و بفرمائید حق با کدامه آیا سگ نجس هست یا خیر ؟؟؟
در یه مورد هم باید بگم که امروزه در بسیاری از کشور ها از سگ برای کمک به معلولان نیز استفاده میشه مثلا یک نمونه از یه برنامه های تلویزیونی در این مورد بود که یه خانم نا شنوا برای مشکلاتش از سگ استفاده میکرد مثلا سگش صبح از خواب بیدارش میکرد زنگ درب منزلش زنگ تلفن که میخورد سگش بهش اشاره میکرد یک نمونه دیگر هم یک نابینا بود که سگی که براش پرورش داده بودند اون فرد نا بینا را تا دکترش میبرد و تو خیلی از کارها کمکش میکرد
در ضمن ناگفته نباشه هدفم از این تاپیک ایجاد اختلاف بین دوستان نیست فقط میخوام با مشارکت همه یه نتیجه ای برسیم
مشروح یک مناظره درباره مسئله نجاست سگ (دکتر لطفیزاده - دکتر آل داوود)
حکیم مهر - سالها موضوع نجاست سگ محل بحث بین صاحبان حیوانات خانگی ، دامپزشکان ، اساتید دانشکدههای دامپزشکی ، فقها و غیره و با سؤالات و ابهامات زیادی همراه بوده است. دی ماه سال 86 بحث مفصلی در این باب از سوی مدیر مسئول حکیممهر در سایت تالارهای گفتگوی اردلان شروع شد و مبنای آن تهیه و توزیع بروشوری بود که از سوی انجمن حمایت از حیوانات و به پشتوانه پایاننامه مورد ادعای رئیس محترم آن انجمن ، جناب آقای دکتر آل داوود (عضو محترم هیأت علمی دانشکده دامپزشکی دانشگاه تهران) در نفی نجاست سگ انتشار یافته بود.
قویاً لازم است مخاطبین محترم توجه نمایند که اثبات یا عدم اثبات نجاست سگ ارتباطی با نگهداری آن ندارد و این دو موضوع را باید جداگانه بررسی نمود و رسیدگی بهداشتی و کاستن از آلام این حیوان و یا محبت به آن هم منافاتی با موضوع نجاست سگ (در صورت اعتقاد) ندارد!
اینک در آغاز سومین سال فعالیت نشریه حکیم مهر و در سالروز فعالیت این نشریه و آن مناظره و به دلیل مشاهده برخی مباحث در این زمینه در پایگاههای مختلف اطلاع رسانی و گفتگو که اخیراً ابهاماتی ایجاد کرده است ، گزیده مباحث مطرح شده در سایت اردلان بازخوانی و به مخاطبین ارجمند تقدیم می گردد. به امید آنکه در افزایش آگاهی جامعه مؤثر باشد و سبب تحریک انجام تحقیقات بهتر در این زمینه از سوی کارشناسان علم و دین گردد.
لازم به ذکر است آنچه در پی می آید به ترتیب شروع مناظره و با استناد به نام کاربری افرادی است که در این بحث شرکت کرده بودند.
ضمناً نشریه حکیم مهر آمادگی دارد یادداشتها و دیدگاههای اساتید ، کارشناسان و مخاطبین محترم را در این خصوص دریافت و جهت تضارب آراء و تنویر افکار عمومی منتشر نماید.
-----------------------------------------دکتر محمد لطفیزاده :چندی است مسائلی در بعضی محافل علمی و غیرعلمی پیرامون سگ و نجاست آن مطرح شده است. اینجانب ضمن مطالعه بروشوری که توسط انجمن حمایت از حیوانات به ریاست جناب آقای دکتر سید جاوید آل داوود تهیه و منتشر شده است و دیگر منابع و سوال از برخی عالمان دینی نتیجه مطالعه مقدماتی را به این شرح تقدیم میدارم. ضمناْ مصرانه خواستار مشارکت همه دوستان در این زمینه هستم تا به یک نتیجه منطقی و با استدلال در مورد این موضوع برسیم. ضمناْ لازم است اشاره کنم که نجاست سگ یک مسئله است و نگهداری آن در منزل یک مسئله دیگر و کاملاْ مجزا و نباید این دو را با هم مخلوط نمود!!!
صمیمانه منتظر ارائه نظرات اساتید و همکاران و دانشجویان و کلیه علاقه مندان این موضوع هستم.
۱ - در خصوص بروشور تهیه شده توسط انجمن حمایت از حیوانات ، ضمن احترام به این انجمن و تشکر و تقدیر از زحمات و حسن نیت استاد ارجمندم جناب آقای دکتر آل داوود، متاسفانه باید بگویم که مطالب با هم خلط شده و موضوع نجاست سگ و نگهداری آن در منزل که باید بطور مجزا بررسی شود بهم ربط داده شده‌اند که قیاس مع‌الفارق است. ضمن آنکه در هر یک از موضوعات نیز متأسفانه استدلالهای مورد اشاره ضعیف و بعضاً بدون ارتباط با موضوع اصلی است.
۲ - در خصوص نجاست سگ از دفتر آیت الله خامنه ای و آیت الله مکارم شیرازی استفتاء شده که نتیجه آن به این شرح است :
سوالات مطرح شده شامل این دو مورد بود : ۱ - آیا سگ نجس است؟ ۲ - نگهداری آن در منزل اشکال شرعی دارد؟
پاسخ دفتر آیت الله خامنه‌ای : ۱ - نجس است. ۲ - فی نفسه اشکال ندارد.
پاسخ دفتر آیت الله مکارم شیرازی : ۱ - نجس است. ۲ - اگر سگ نگهبان باشد اشکال ندارد.
۳ - از دفتر حجت الاسلام حسین انصاریان هم در مورد احادیث وارده در زمینه نجاست سگ سوال شده که پاسخ آن دفتر عیناْ به این شرح است :
اولاً نجاست سگ مورد اتفاق و اجماع همه مسلمین از هر فرقه و مذهبی می‌باشد و همین اجماع و اتفاق کلی بر نجاست سگ بزرگترین دلیل فقهی و علمی مسئله می‌باشد، زیرا همانطور که در فقه اسلامی بحث شده است چنین اجماعات و اتفاقاتی هرگز نمی تواند برخواسته از یک تبانی ظاهری باشد. بلکه ریشه در سنت رسول خدا و امامان معصوم ما دارد.
ثانیا: قرآن کریم به صراحت کامل امر بسیاری از احکام شرعی و مسایل دینی را به رسول خودش محول فرموده و در دهها آیه قرآن بصراحت کامل فرموده است از خدا و رسولخدا اطاعت کنید و در سوره حشر آیه 9 بصراحت می‌فرماید: « وَما آتاکُمُ الرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَما نَهاکُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا» بنابر این احادیث و روایات شریفه پیامبر خدا و جانشینان به حق آنحضرت نیز دومین مستند ما در بیان احکام شرعی خواهد بود.
ثالثا: احادیث و روایاتی که از پیامبر و دیگر امامان معصوم ما پیرامون نجاست سگ و دوری جستن از آن به ما رسیده است بقدری زیاد است که هرگز نمی توان در اعتبار و قطعیت آنها اشکال کرد و با وجود چنین ادله قاطعی برای هیچ مسلمان و مومنی جای هیچ شک و شبهه ای باقی نخواهد گذاشت و اینک به چند حدیث معتبر اشاره و بسنده می کنیم.
1. ان الکلب رجس نجی؛ همانا سگ پلید و نجس است.
2. ان الله لم یخلق خلقا انجس من الکلب؛ همانا خداوند نیافرید خلقی را که نجس تر از سگ باشد.
3. ان اصاب ثوبک من الکلب رطوبه فاغسله؛ هرگاه رطوبتی از سگ به لباس شما برخورد کرد پس حتما آنرا بشوئید.
4. سالته عن الکلب یشرب من الماء قال: اغسل الاناء؛ از امام معصوم (ع) سوال کردم اگر سگی از ظرفی آب بیاشامد وظیفه چیست؟ آنحضرت فرمود: لازم است ظرف را بشوئید و البته احادیث و روایات معتبره که فقها عظام بر طبق آنها فتوا به نجاست سگ داده اند بیش از اینها است که حضرتعالی می توانید به کتاب وسایل الشیعه باب 1 نجاسات مراجعه فرمائید.
----------------------------------
دکتر سید جاوید آل داوود :
برادر ارجمند جناب آقای دکتر لطفی زاده
از توجه و لطف شما ممنونم. لازم است قبل از هر چیز بگویم این بروشوری که فرمودید خلاصه یک پایان نامه بوده که در دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهرکرد به راهنمایی بنده و مشاورت نماینده محترم ولی فقیه در این استان انجام شده و با نمره 20 دفاع گردیده است.
این بروشور (خلاصه) که از نام آن معلوم است تمامی مطالب در آن نیست چون به صورت خلاصه آمده است به همت انجمن حمایت از حیوانات ایران منتشر شد تا راهگشایی باشد برای باب احکام اسلامی. در اینجا من پاسخی که به یک وب سایت تحت عنوان گفتمان قرآن داده ام برایتان کپی می کنم تا شاید دوستان به اصل موضوع توجه کنند.
لازم است به این نکته اشاره کنم که استفتائات تمام مراجع حاضر در پایان نامه آمده و البته استناد ما به گفته این مراجع محترم نبوده است زیرا هیچکدام منبع اسلامی معتبری برای اشاره به موضوع سگ ارایه نکردند.
البته این متن خطاب به سوالات تخصصی سایت مذکور در مورد این بحث است و ممکن است بعضی مطالب به سوالات شما مربوط نباشد.
با تشکر
اینجانب به عنوان استاد راهنمای مطالعه مذکور در مورد نجاست سگ که به مشاورت نماینده ولی فقیه در یکی از شهرستان ها و یکی از اساتید متخصص بهداشت مواد غذایی دانشگاه آزاد انجام شده است نکاتی را توضیح می‌دهم. این مطالعه در نوع خود کم سابقه است و یکی از آرزوهای امام خمینی (ره) را برای نزدیکی حوزه و دانشگاه تحقق بخشیده است. البته موضوع در باب علوم جدید و قدیم هر دو سیر می کند و لازم بود از هر دو گروه عالم برای این تحقیق استفاده شود.
در ضمن در باب این رساله دو بار از تمامی مراجع تقلید استفتا شده که استفتائات موجود است و هیچکدام به روایات مطرح شده در این سایت اشاره نکردند که علت یا عدم اطلاع آنها بوده (که غیر ممکن است) و یا غیر معتبر بودن این احادیث بوده است که در زیر توضیح خواهم داد.
با توجه به مطالبی که در وب سایت شما (منظور سایت کانون گفتمان قرآن است) دیدم و اشاراتی که در برخی نشریات آمده بود لازم دانستم برای خوانندگان شما نکاتی را توضیح دهم. امید است که رعایت انصاف و زمینه کار برای هر انتقادی رعایت و فراهم شود.
بدیهی است منبع اصلی ما قرآن است و ما معتقدیم که قرآن آخرین پیام الهی به انسان است و دستورات آن به شکلی تنظیم شده که برای انسان تا پایان جهان قابل استناد باشد. بنابر این فرض حضرتعالی مبنی بر این که ممکن است مطلبی در قرآن ذکر نشده باشد از دیدگاه اسلامی نوعی شرک به حساب می آید. این مطلب به این معناست که اگر کسی نتواند مطلبی را در قرآن بیابد دلیل این نیست که چیزی ذکر نشده باشد.
بر خلاف ادعای شما در قرآن در سه سوره از سگ نام برده شده که در خلاصه رساله ای که به دست شما رسیده نیز آمده است. سوره کهف که از مشهور ترین سوره ها در مورد سگ است به روشنی سگ را تنها حیوان همدم و همراه مردان خدا دانسته است. آیا خدا نمی توانست مثلا یکی از گوسفندان آن چوپان را همراه خداپرستان کند؟ آیا ذکر نام سگ در این باب تصادفی بوده و یا خدا به نجس بودن سگ آگاه نبوده که آن را در کنار خداپرستان ننشاند و همچون آنان بر او معجزه خود را به جهت زنده ماندن در سالیان دراز مذکور اعمال نکند؟ این ها نکاتی است که خداوند بی حکمت در قرآن نیاورده و خواننده اگر تخصص لازم را داشته باشد حتما از این نکته درس می گیرد.
اما در مورد سوره ای که شما نیز نام سگ را در آن دیده بودید و آن در مورد احکام شکار است نیز دوباره خداوند خواسته است که به پاک بودن بزاق سگ و تماس آن حتی با ماده غذایی انسان تاکید کند. آیا خداوند نمی توانست حیوان دیگری مثل پرندگان شکاری که در آن زمان برای شکار استفاده می شد را مثال بزند؟ خداوند چه اصراری داشته که اینجا سگ را مطرح کند و پاک و جایز بودن شکاری که سگ به آن دهن زده را تاکید کند؟ در اینجا تنها عنوان شده که اگر سگ از آن خورده بود شما نخورید. علت این امر هم به لطف و مهربانی خداوند بازمی گردد. یعنی سگی که تا این حد گرسنه بوده که شکار را خورده نباید از خوردن باقی غذا او را منع کنید و از دهان سگ لقمه را بگیرید.
اگر قرآن را قانون اسلام در نظر بگیریم، روایات پیامبر مانند آیین نامه های اجرایی قانون است. یعنی هیچگاه پیامبر روایتی ندارد که بر خلاف متن قرآن یا بدعت جدیدی در اسلام باشد. پیامبر در روایات خود نکات قرآن را تفسیر و برای مردمی که توان درک مطالب قرآن را نداشتند با زبان ساده بیان می کند. همچنین اعمال و کردار ایشان نیز که در روایات آمده همگی آیینه ای از قرآن است سراسر معنی و نکته.
پیامبر اکرم در صدها روایتی که از ایشان نقل گردیده است هیچگاه به نجس بودن سگ اشاره نداشتند و این دلیلی بر فقدان وجود چنین دستوری در اسلام است. حتی بر خلاف ادعای برخی غیر حرفه ای، پیامبر در روایت صحیحه ای که سعدی نیز آن را به نظم در آورده از بخشش گناه یک انسان گناهکار در عوض آب دادن به یک سگ تشنه خبر داده است. این کلام نشان می دهد که نظر لطف خداوند برای آب و غذا دادن به حیوانات به خصوص سگ بسیار قوی و مشخص بوده و اگر سگ حیوان نجسی بود لااقل پیامبر در این روایت اشاره به آن می کرد.
از آنجا که هر قانون آیین نامه اجرایی و هر آیین نامه اجرایی یک یا چند دستور العمل برای توضیح جزئیات باید داشته باشد. در واقع می توان روایات ائمه را به این دستورات تشبیه کرد که علی القاعده نباید مغایرت با متن قرآن داشته یا بدعت در دین باشد.
با بررسی روایات ائمه می بینیم که روایات زیادی در مورد سگ وجود ندارد. در روایتی منسوب به حضرت علی (ع) ده صفت سگ با عابدان و زاهدان مقایسه شده و امام فرمودند که اگر کسی این ده صفت را داشته باشد از زاهدان و عابدان است.
البته در روایتی از امام معصوم نام سگ و نجاست آمده و آن تنها اشاره به غذایی دارد که بخشی از آن را سگ خورده باشد. در واقع این روایت توضیحی است برای آیه ای که در مورد نیم خورده سگ شکاری قبلا گفته شد.
اما در مورد اشارات و روایاتی که نویسنده محترم در پاسخ به این تحقیق اشاره کرده اند و خوشبختانه به معتبر نبودن برخی از آنها شخصا نیز اشاره کرده اند.
همانگونه که اشاره شد روایاتی را می توان پذیرفت که بر خلاف قرآن و روایات پیامبر و ائمه نباشند. پس به نظر میرسد اگر شخصی (که البته ناشناس است) از قول شخص دیگری (که آن هم ناشناس است) از نفرات دیگر چیزی را نقل کرده که نهایتا بعد از چندین روایت قرار است به یکی از ائمه منسوب شود، بدیهی است که باید در صحت آن شک کرد.
همه ما میدانیم که شیعه مذهبی پویاست و این پویا بودن باعث حسادت بسیاری از ادیان و مذاهب دیگر بوده است و فریبکاری های زیادی برای انحراف شیعه از ابتدای تاریخ شیعه تاکنون بکار رفته است. حتی برخی ادیان از قبیل یهود تلاش کرده اند برخی قوانین خود را با جعلیات وارد اسلام کنند تا آن را خدشه دار کنند. اگر در رساله مذکور بقیه ادیان بررسی شده و این نکته که در یهود سگ پلید دانسته می شود ذکر شده است به این دلیل بوده که خوانندگان محترم رساله به توطئه برخی فریبکاران پی ببرند.
گر چه تاکنون این افکار توسط برخی قدرتمندان دین از آن زدوده شده ولی باید همیشه خطر آن را گوشزد کرد.
در مورد پویایی شیعه باید تنها به دو موضوع که در سال های اخیر شاهد آن بودیم اشاره کرد. زمانی که دشمنان ما به بهانه حرام بودن ماهیان غضروفی دریای خزر (ازون برون) داشتند منابع ما را به تاراج می بردند این امام بود با توجه به منابع علمی و استدلال متخصصین این ماهی را حلال اعلام کرد. و همین بود در مورد بازی شطرنج.
پس نباید از تغییر احکام و پویایی مذهب خودمان ترسی به دل راه دهیم، بلکه باید تمامی ایده ها را در این زمینه ارج نهیم.
----------------------------------
دکتر محمد لطفیزاده :
با سلام و احترام
اولاً خرسندی خود را از پاسخ جناب آقای دکتر آل داوود که اینجانب افتخار شاگردی ایشان را داشته و دارم اعلام میدارم که یک استاد دانشگاه اینگونه محبت فرموده و پاسخ شاگرد کوچک خود نظیر بنده را داده‌اند. بر اساس آنچه ایشان فرمودند اینجانب هم بشدت معتقدم که در این مسئله باید جانب انصاف را رعایت نمود. ضمن تشکر از استاد ارجمندم و دعوت از همه علاقه مندان علم و معرفت به شرکت در این بحث نکاتی را در مورد پاسخ جناب آقای دکتر آل داوود جسارتاً به عرض می رسانم که امیدوارم به روشن شدن این موضوع کمک کند :
1 - در مورد آنکه فرمودید هیچکدام از مراجع تقلید منبع اسلامی معتبری برای اشاره به موضوع سگ ارائه نکردند توجه شما را به جلد اول کتاب معتبر وسایل الشیعه باب نجاسات و بخصوص باب فی نجاسات الکلب و الخنزیر جلب می کنم. هرچند که منابع دیگری هم وجود دارد که مستلزم تحقیق بیشتری است.
2- همانطور که شما هم فرمودید ارتباط حوزه و دانشگاه بسیار مغتنم و آرزویی به حق است و لذا اینجانب پیشنهاد میکنم انجمن حمایت از حیوانات میزگردی در این خصوص با دعوت از متخصصین و محققین حوزه و دانشگاه برگزار نماید که مطمئناً نتیجه آن مفید خواهد بود.
3- آنچه جنابعالی در مورد عدم ذکر بعضی مطالب در قرآن و تعبیر اینجانب به شرک کردید حقیقتاً باعث تعجب است. توجه شما را در این زمینه به این نکته جلب می کنم که اتفاقا بسیاری از مسائل در قرآن به وضوح ذکر نشده و یا اصلاً مطرح نگردیده است و از وجود مقدس معصومین سلام الله علیهم به ما رسیده است و این دقیقاً متن حدیث ثقلین است که رسول خدا فرمود : من کتاب خدا و عترتم (اهل بیتم) را در میان شما به یادگار میگذارم و ایندو هرگز از هم جدا نمی شوند... قطعاً توجه دارید که عدم جدایی کتاب خدا از اهل بیت و بالعکس دقیقاً اشاره به همین موضوع است که در کنار قرآن و برای فهم آن کاملاً نیاز به وجود مقدس معصومین علیهم السلام احساس میشود و نه تنها این مسئله شرک نیست که عین توحید است و تفسیر و معنای این آیه است : که اطیعوالله و اطیعو الرسول و اولی الامر منکم ...
کتاب خدا هدایتگر است و مفسرین الهی همانطور که امیر مؤمنان هم فرمودند آیات را تفسیر می کنند و متشابه و ناسخ و منسوخ آن را بیان میدارند. بطور مثال نمازی که ما میخوانیم مگر از حیث تعداد رکعات و کیفیت آن در قرآن ذکر شده است. واضح است که نیازی به اینکار نبوده چرا که در کنار کلام الهی مفسر آن که همانا رسولخدا و ائمه اطهار علیهم السلام بوده اند به عنوان معلمین بشریت حضور داشته و دارند و روش و آن آئین نامه اجرایی که شما هم اشاره فرمودید به انسانها می آموزند و ابلاغ می نمایند.
4 - من که عرض نکردم در قرآن از سگ نام برده نشده بلکه گفتم در قرآن اشاره ای به نجاست سگ نشده است. سوال شما در مورد اصحاب کهف کاملاً پاسخ روشنی دارد ؟ سگ همراه اصحاب کهف نگهبان آنها بوده و انسانهای امروزی هم هیچیک از گوسفندی که شما آنرا سوال کرده بودید به عنوان نگهبان استفاده نمی کنند و همیشه سگ را به عنوان نگهبان گله برمی گزینند و این کاملاً واضح است که سگ با آنان در آن موقعیت حساس و آنهم در مخفیگاه و غار همراه باشد نه گوسفند!!!
5 - سوال دیگر شما هم واقعاً جای تعجب دارد!!! مگر هر چیز نجسی با شما باشد خلاف خداپرستی است که شما مطرح فرمودید که چون سگ با خداپرستان بوده پس نتیجه میگیریم که سگ نجس نیست! همه خداپرستان عالم روزانه در بدن خود در قلب و رگهایشان و در مثانه و روده انواع و اقسام نجاسات را حمل می کنند. مگر این مسئله با خداپرستی آنها منافاتی دارد؟ اینکه سگ (ولو نجس باشد) همراه کسی باشد چه ربطی به خداپرستی او دارد؟ (اینجاست که عرض میکنم از هر دلیل ضعیفی نباید برای اثبات آنچه دوست داریم به آن برسیم استفاده کنیم)
6- اما در مورد آیه 4 سوره مائده که شما اشاره فرمودید یا این آیه را کامل مطالعه نفرموده اید یا دقت کاملی در آن نداشته اید! این آیه با یک سؤال شروع میشود. وقتی مردم آن زمان از پیغمبر در مورد صیدی که توسط حیوانات انجام میشود می پرسند خداوند این آیه را نازل می فرماید. این آیه به هیچ وجه بحث نجاست یا طهارت سگ را مطرح نمی کند.(باز تأکید می کنم دقت بفرمایید) این آیه بر روی حلال بودن آنچه سگ آنرا شکار کرده بحث میکند. قصد شما اینست که این مسئله را به عدم نجاست سگ ربط دهید در حالی که در این آیه اصلاً چنین چیزی نیامده است. در این آیه کلمه جوارح که مفرد آن جرح است آمده و اشاره به همه نوع صیاد دارد از سگ گرفته تا پرندگان شکاری اما پس از آن چون قید مکلبین به معنای تربیت کننده سگان آمده است مفسرین و فقهای شیعه بر اساس این مسئله تنها شکاری که توسط سگ آنهم برای انسان شکار شده باشد را حلال می دانند ولو اینکه مرده باشد و بعد شما به سر شکار برسید(مشروط بر اینکه نام خدا را بر زبان در موقع فرستادن سگ جاری ساخته باشید) البته اهل تسنن نظر دیگری دارند و این آیه را علاوه بر سگ به پرندگان شکاری هم تفسیر می کنند. به همین دلیل هم در فقه شیعه تنها شکار سگ به شرط آنکه سگ از آن نخورده باشد(به دلیل آن است که در آیه قید علیکم آمده است) حلال است و این به آن معنا است که اگر سگ تعلیم دیده باشد شکار را نمی خورد و آنرا برای شما نگه میدارد و اگر شکار را برای خودش انجام دهد از آن میخورد. می‌بینید که اصلاً موضوع آیه چیز دیگری است و ربطی به نجاست سگ ندارد!!! اگر مایل باشید خوب است در این خصوص به تفسیر المیزان و تفسیر نمونه به ترتیب جلد 5 و 4 مراجعه نمایید.
7 - من متوجه نشدم با چه مدرکی شما فرمودید که پیامبر در صدها روایت هیچگاه به نجس بودن سگ اشاره نکرده اند!!! اولاً روایاتی که از پیامبر نقل شده بیش از اینها است که ذکر فرمودید. ثانیاً فقط منبع ما روایت پیامیر نیست بلکه امامان معصوم هم در حکم همین قضیه اند. مگر نه اینکه (کلهم نور واحد) ؟!!! ضمن آنکه مجدداً توصیه می کنم به باب نجاسات جلد اول کتاب وسایل الشیعه مراجعه کنید تا بعضی از این روایاتی که می فرمایید وجود ندارد را مشاهده بفرمایید!!!
8 - من نمی دانم چرا سعی دارید دائم دلایل ضعیف را پایه استدلال برای اثبات عدم نجاست سگ قرار دهید. آخر چه ربطی بین نجاست و آب و غذا دادن به سگ و بخشش گناه است. این دقیقاً یک قیاس مع الفارق است. اصلاً این دو موضوع ربطی به هم ندارد. شما فرموده اید که اگر سگ نجس بود پیامبر در آن روایت به این موضوع اشاره می فرمود!!! نمی دانم شاید ما باید تعیین کنیم که پیامبر خدا چه چیزی را در کلام خود بگوید!!! وقتی مسئله ای در جایی موضوعیت ندارد چرا باید انتظار طرح آن را داشت. (هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد!!!)
9 - در مورد اینکه فرموده اید (با بررسی روایات ائمه می بینیم که روایات زیادی در مورد سگ وجود ندارد) من که نفهمیدم این را ملاک چه چیزی قرار دادید؟ اولاً اگر روایات زیادی نداریم (که من معتقدم در حد این موضوع اتفاقاً داریم و تا زیاد را چه معنا کنید؟!) شما در همین چند پاراگراف کوتاه به چند روایت اشاره نمودید که خود گویای آن است که اتفاقاً روایات قابل توجهی در این زمینه موجود است. ثانیاً اینکه امام علی علیه السلام صفات سگ را الگوی انسان قرار داده اند نه تنها دلیل بر عدم نجاست سگ نیست که باز هم این موضوع اصلاً ربطی به مسئله نجاست ندارد. کما اینکه هر چیز نجسی لزوم مضر نیست و فوایدی دارد. از فواید سگ آنکه حتی می تواند الگوی انسان باشد. مگر نه اینکه شراب نجس است ؟ اما فوایدی هم دارد. مگر نه اینکه خون نجس است اما فوایدی هم دارد. می بینید که الگو قرار گرفتن یا فایده داشتن هر چیز شرط لازم و کافی برای عدم نجاست آن نیست و باز هم باید بگویم که این دو مسئله اصلاً به هم ارتباطی ندارد!
10 - نکته مهم دیگر آنکه شما نفرمودید که پس روایاتی که اینجانب از کتاب وسایل الشیعه و به نقل از دفتر آقای انصاریان مطرح نمودم پس چیست و چه جایگاهی دارد؟
11 - در مورد پویایی فقه شیعه شکی نیست اما باید توجه داشته باشیم که در مسئله شطرنج موضوع آن عوض شد. یعنی شرط موضوعی آن که قمار بود اگر برطرف شد آنوقت حلیت می یابد و یا اگر وجود فلس به اثبات رسید حلیت اوزون برون تأیید میشود گرچه که بعضی از فقها هنوز هم چنین نظری ندارند! آیا در مورد نجاست سگ هم دلیل علمی وجود دارد یا موضوعیت سگ عوض شده است. اگر موضوعیت سگ عوض شود نظیر قوچک که موضوع آن قبلاً مطرح شده بود آنوقت می توان راجع به آن اظهار نظری خلاف آنچه تاکنون مرسوم بوده نمود.
12 - تغییر احکام با پویایی مذهب دو چیز متفاوت است. امیدوارم این را به اشتباه لفظی مطرح فرموده باشید. چون هیچیک از احکام و سنن اسلامی تغییر نمی یابند. همانطور که نص صریح قرآن می فرماید که سنت الهی تبدیل و تغییر پذیر نیست. اما اگر بر اثر تحقیق (پویایی مذهب) و به دست آمدن زوایایی جدید موضوعیت یک حکم عوض شود آنوقت حکم قبلی نسخ میگردد. همانطور که در تاریخ اسلام هم نمونه هایی از این مسئله به چشم میخورد.
13- در خصوص عنوان این پاسخ که جناب آقای دکتر آل داوود خطاب به بنده فرمودید: (تعصب در اسلام جایی ندارد!) هم باید عرض کنم تعصب حقیقتاً در اسلام جایی ندارد اما مواظب و مراقب باشیم که سنت های الهی را با تغییر رنگ و لعاب آن و افزودن تفسیرها و برداشتهای شخصی به بهانه عدم تعصب از یاد نبریم. تعصب با اعتقاد به سنت دو چیز کاملاً متفاوت است اگر چه که مرز آن بسیار باریک است و انشاء الله خداوند ما را بر حرکت در راه مستقیم یاری نماید.
14 - در پایان از حسن نیت استاد ارجمندم جناب آقای دکتر آل داوود سپاسگزاری می نمایم. مجدداً تأکید و پیشنهاد می کنم که برگزاری میزگردی با حضور متخصصین فقه و تفسیر قرآن کریم و صاحبنظران علم رجال و متخصصین علم دامپزشکی در روشن تر شدن ابعاد این بحث کمک زیادی خواهد نمود.
پاسخ با نقل قول