بینی‌های ظریف و کوچک، پروتز لب ها و گونه ها، از مهمترین فاکتورهای خوش تیپی در دهه 80 به شمار می رفت.
خوش تیپی در فوتبال ایران از گذشته تا حال، فاکتورهای متفاوتی داشته است که این فاکتورها در دهه های مختلف دستخوش تغییرات زیادی شده است به گونه ای که متاسفانه زیبایی چهره، هارمونی اجزای صورت، تناسب اندام و خوش‌اندامی و بالاخره خوش‌پوشی، از معیارها و مصادیق موفقیت در فوتبال ما به حساب می‌آید. برای شرح این ماجرا نگاهی می اندازیم به فاکتورهای خوش تیپی در دهه های مختلف در میان بازیکنان فوتبال ایران که به شرح زیر است:
*خوش‌تیپ‌‌های دهه50
دهه50 فوتبالیست محبوب زیاد داشت. اگر پروین را به عنوان سلطان لقب می دادند، مسعود مژدهی و محمود خوردبین را خوش‌چهره‌ترین بازیکنان استقلال و پرسپولیس می‌دانستند.
در آن زمان فوتبال خوش تیپ‌‌های دیگری هم داشت که از آن جمله می‌توان به ناصر حجازی، علی پروین و... اشاره کرد. به پروین، علی زاغی می‌گفتند به خاطر چشم‌های رنگی و تیله‌ای‌اش.
حجازی در آن مقطع تیپ معمولی داشت ولی مثل قالی کرمان هر‌چه از سنش می‌گذشت خوش‌تیپ‌‌تر می‌شد. ناصرخان وقتی مربی شد دیگر هیچ‌کس را به عنوان خوش تیپ قبول نداشت.
جواد ا...وردی، داوود میرطوسی، حسن روشن و... هم جزو خوش‌تیپ های زمان خود بودند، ولی بی‌تردید بازیکنان پرسپولیس اوایل دهه50 یعنی عزیز اصلی، جعفر کاشانی، حسین کلانی و همایون بهزادی در خوش‌تیپ بودن، حرف اول را می‌زدند، به‌خصوص همایون بهزادی که در آن دوره ضمن خوش‌تیپی، محبوب و محجوب هم بود.
در سال1348 به او پیشنهاد بازی در فیلمی برمبنای شخصیت خودش به نام سرطلایی دادند و دستمزدی در حد دستمزد گران‌ترین ستاره سینما در آن مقطع که نایب قهرمان المپیک در رشته کشتی بود به او پیشنهاد می‌دادند.
اصولا استفاده از شخصیت‌های جذاب ورزش در سینما فرمول کارسازی بوده است. ورزشکاران به خاطر توان، قدرت بدنی و تحرک خاص از عهده نقش‌های سینمایی برمی‌آمدند. براین اساس بود که ناگهان جذاب‌های فوتبال و ورزش ما از سوی سینما‌گران دعوت می‌شدند.
ایلوش خوشابه، قهرمان پرورش‌اندام کشور، احمد حق‌پرست (سعید راد) قهرمان بولینگ، حسین یاریار فوتبالیست، علیرضا لرستانی قهرمان کشتی آسیا، احمدرضا عابدزاده فوتبالیست و... توسط سیامک یاسمی، ساموئل خاچیکیان و یدا... صمدی وارد عرصه سینما شدند.
می‌گویند مسعود مژدهی سلطان لباس بود. بهترین و معتبرترین مارک‌های لباس به او می‌رسید، حتی خوانندگان موسیقی پاپ قبل از رفتن به استودیو برای ضبط، تلویزیون و شرکت در کنسرت نزد مژدهی رفته و از او در زمینه پوشیدن لباس کمک می‌گرفتند. خوردبین هم در میان پرسپولیسی‌ها چنین نقشی را داشت. مرور تیم ملی ایران در سال‌های میانی دهه50 نشان می‌دهد چهره بازیکنان این نسل مورد توجه بوده است. که نمونه های آن از جمله؛ حجازی، آندرانیک، نصرا... عبداللهی، کازرانی، حسن نظری، حسن روشن، علی پروین، نایب‌آقا و...
*خوش‌تیپ‌‌های دهه60
فاکتورخوش‌تیپی در دهه60 نسبت به دهه50 متفاوت شد و البته این فاکتور ها با دهه70 متفاوت بود. در دهه50 عموم خوش‌تیپ‌‌ها و فاکتور تیپ و قیافه آن ها با فاکتورهای خوش‌تیپی دهه60 متفاوت بود. آن ها به مدل و الگوی «هیپی»های دهه70 نزدیک بودند.
مو و محاسن آن‌ها هم بسیار بلند بود. شما افراد زیادی را در دهه50 با سبیل و محاسن انبوه می‌بینید مثل غفور جهانی، محمد مایلی‌کهن، مسعود مژدهی و... بعضی‌ها هم ریش کوتاه‌تر و مرتب‌تری داشتند مثل قلیچ، علی پروین، محمد صادقی، محمد دادکان نظری و آندرانیک اسکندریان، ولی در دهه60 خوش‌تیپ ها چهره معقول تری پیدا کردند؛ موی کوتاه‌تر و ریش اندک.
مدل موی دهه شصتی مدل موی فرق از وسط باز شده بود. در دهه60 رضا رجبی، رضا چلنگر، شاهرخ بیانی، رضا احدی، مجید نامجو مطلق و رفته رفته در پایان دهه احمدرضا عابدزاده مردان خوش‌تیپ این نسل بودند.
در دهه60 تیپ ها کمی تغییر کرد و بسیاری از مردان بدون ریش و سبیل قدیمی عرصه ورزش صاحب ریش و سبیل شدند که از آن جمله می‌توان به محمد پنجعلی، حمید درخشان، رضا رجبی و... اشاره کرد، اما شاهرخ بیانی چهره محبوب‌تری داشت که از ابتدا ریش و سبیل داشت و بعدها هم ریش و سبیل خود را حفظ کرد و امروز به دسته پیشکسوتان جذاب و خوش چهره تعلق دارد که ما هنوز هم از او به عنوان یکی از مردان خوش چهره و خوش تیپ آن نسل و همچنین نسل امروز یاد می‌کنیم.
*خوش‌تیپ‌‌های دهه70
سشوار، مولفه اصلی خوش‌تیپی در دهه70 شد. موهای بلند و ایستاده و منظم در کنار هم که اگر دو تار مویش تکان می‌خورد کل مو، نامنظم به نظر می‌رسید. سمبل چنین تیپ هایی رضا شاهرودی با موهای بلند بود. نیما نکیسا، کوروش تشت‌زر، علی اکبریان، مهرداد میناوند و... سایر بازیکنان خوش‌تیپ این عصر بودند.
حمید استیلی و مهدی مهدوی‌کیا، مردان ظهور کرده نسل دهه70 هم جزو خوش‌تیپ ها بودند، اما بدون تردید سمبل خوش‌تیپی دهه70، رضا شاهرودی بود که او را با مالدینی مقایسه می‌کردند.
حتی در مقطعی گفته می‌شد که وقتی به تمرین تیم ملی دیر رسیده و مایلی‌کهن سرمربی وقت تیم‌ملی او را بازخواست کرده است، او با چهره‌ای حق به جانب اعلام کرده که شما حق بازخواست کردن من را ندارید، چون یکصد هزار تماشاگر در ورزشگاه من را صدا می‌کنند و به من رضا مالدینی می‌گویند!!
*خوش‌تیپ‌‌های دهه80
فاکتورهای خوش‌تیپی در دهه80 نیز تغییر یافت. خوش‌تیپ های این دهه از هنجار جامعه فاصله گرفتند. ظاهر و پوشش تغییر کرد. حتی لوازم آرایش وارد مصادیق خوش‌تیپی شد. بازیکنان برای ترمیم چهره خود به سراغ عملیات مختلف جراحی زیبایی رفتند. این درحالی بود که کار از یک جراحی ساده بینی هم گذشته بود. بینی‌های بزرگ، استخوانی و یا چاق تبدیل به بینی‌های ظریف و کوچک شد.
بعد از بینی، جراحی گونه هم در دستور‌کار قرار گرفت. بسیاری از بازیکنان این دهه گونه‌های خود را جراحی کرده و با اضافه کردن پروتز روی استخوان گونه و بهر‌ه‌مندی از گونه‌های برجسته به زیبایی خود افزودند.
در مرحله بعد نوبت برجسته کردن لب ها شد. لب‌هایی که با پروتز حجیم می‌شد. بعد از پروتز و عملیات زیبایی نوبت به زیبا سازی بصری بود. عملیات سولاریوم یا همان برنزه شدن با استفاده از دستگاه ها و رنگ کردن مو به اشکال مختلف هم مد شد. افراد کم مو هم از 2روش استفاده می‌کردند؛ یکی ترمیم دائمی مو با تارهای کاشته‌شده دائمی و دیگری تراشیدن مو با تیغ که این شیوه در میان اهالی فوتبال طرفداران زیادی داشت.
بعضی از اهالی فوتبال که نمی‌توانستند با تمرین و مهارت‌های فوتبالی، چربی شکم را حذف کنند، به لیپوساکشن یعنی برداشتن چربی با جراحی روی آوردند. در این سال ها افرادی چون جواد نکونام، مسعود شجاعی، علیرضا نیکبخت واحدی و... جزو این افراد هستند. کسانی هم هستند که خودشان را با جراحی‌های مختلف پروتستیک و... تغییر داده‌اند که از آن جمله می‌توان به عنایتی، کعبی، نیکبخت، شیث رضایی و.. اشاره کرد.
*عیب گذاشتن روی دیگران
فوتبالیست‌های ما معمولا روی همبازیان‌شان عیب می‌گذارند و ظاهر آن‌ها را مورد تمسخر قرار می‌دهند. مثلا پنجعلی در مورد قلیچ می‌گفت که مادرش می‌خواسته به او غذا بدهد رویش را برمی‌گردانده و قلیچ می‌گوید، صورت پنجعلی را تا به حال حتی مادرش هم نبوسیده است! بحث‌ها و مثل‌های زیادی هم در این عرصه داریم مثلا مرتضی کرمانی درباره چهره حمید درخشان می‌گفت که او روی صورتش 10عمل جراحی کرده و مو هم کاشته، اما هنوز قابل تحمل نشده است.
در میان قدیمی‌ترها هم چهره زشت و یا فانتزی بازیکنان باعث می‌شد که لقب خاصی داشته باشند، مثل احمد خوکی و مهدی چونه. دادکان ی‌گوید در یکی از بازی‌ها مهدی الف زمین خورد، وقتی از زمین برخاست، داور بازی را قطع کرد و گفت پزشک به زمین بیاید، چانه بازیکن تیم سفید در رفته است! این روزها، مجتبی ز را هم همبازیانش مسخره می‌کنند!
پاسخ با نقل قول